Jeśli nie są kochani...

W monstrualnym mieście stłoczono mnóstwo ludzi,
aby żyli razem jak pszczoły w ulu.
Ściśnięci w swoich pudełkach ułożonych w podniebny sztos,
Cierpią, jak więźniowie, zderzając się tylko na okrężnych drogach.

Rozbite rodziny nie są już żywym ciałem,
ich rozdarte członki krwawią nie zagojonymi ranami:
A sami małżonkowie, którzy tak wierzyli, że się kochają...
Są już tylko ponurymi samotnikami,
choć spoczywają w jednym łóżku,
ale tylko leżą obok siebie.

Tak wielu samotnych żeglarzy nie mogło znaleźć portu,
gdzie można zaopatrzyć się w żywność,
i dzielić czyste złoto, czerpane ze szkatuły swego serca!
Płyną na łasce losu miotani wiatrem,
rzucając w otchłań nocy swe sygnały alarmowe.
Ale kto usłyszy ich wołanie i kto wyjdzie z siebie?
Gdy na zewnątrz zimno, a człowiek tak lubi ciepło!

Ludzie "wyzwoleni" - jak mówią o sobie - ze wszystkich starych tabu
Spodziewali się dzięki swej zręczności i wymowie
wejść we wspólnotę braci.
Ale choć ciała wślizgują się na ciała,
to jednak chciwcy nie znaleźli ani kluczy, ani drzwi do serc.

Niektórzy milczą boleśnie zamknięci,
podczas gdy inni mówią,
rzucając swoje słowa w twarz bliżniemu.
Lecz w tej samej chwili bliźni rzucają im swoje...
a słowa zderzają się ze sobą,
toczą się po ziemi i robijają się.

Marzyli o spotkaniach, ale jedno i drugie mówiło:
chciałam go zabrać do siebie, ale on chciał zabrać mnie do siebie
...i on, i ona pozostali u siebie połączeni swoim marzeniem.
A w tym samym czacie:
dzieci płaczą szukając kogoś, kogo mogłyby nazwać "ojcem",
chorzy krzyczą torturowani cierpieniem,
starcy umierają przędąc swe ostatnie godziny.
Płaci się, by ich uspokoić i uspokoić nasze sumienie.
Ale żadna maść, choćby najdelikatniejsza,
Nie może zastąpić świeżości pocałunku.
...
Tak właśnie coraz więcej ludzi
zamurowanych w swych śmiertelnych samotniach,
Pomimo tłumu
Pomimo hałasów i piosenek
Pomimo wyciągniętych rąk i otwierających się ciał
Pomimo dobrych mysli i dobrych uczuć
Pomimo swoich walk i zwycięstw dla sprawiedliwości
Pomimo praw i wszystkich przepisów
Pomimo nauki i całej techniki
Pomimo... WSZYSTKO
ludzie nie wyjdą ze swego więzienia,
jeśli nie są kochani i nie potrafią kochać!

Michel Quoist