W dzień bł. Jadwigi

     Dzisiaj w szczególny sposób sercem jestem przy jednym z grobów, przy jednym sarkofagu, który znajduje się w katedrze wawelskiej wiecie dobrze, w którym miejscu. Wiedzą to dobrze Polacy i nie tylko Polacy, ponieważ ta, która tam spoczęła, słusznie była nazywana „Matką Narodów”. Sprawując razem z wami Najświętszą Eucharystię, myślą jestem przy grobie Królowej Jadwigi, modliłem się nie tylko z obecnymi tutaj, ale z całym Narodem polskim oraz z synami i córkami tych wielu narodów Europy przede wszystkim środkowowschodniej, południowej, dla których Królowa Jadwiga była szczególnym znakiem Bożej Opatrzności, szczególnym natchnieniem, dla których pozostaje także źródłem ewangelicznej prawdy.
     Dzień dzisiejszy to dzień jej śmierci, ziemskiej śmierci. Za sprawą Chrystusa w śmierci człowieka utrwala się nieśmiertelność, która jest z Boga, utrwala się życie wieczne, które jest w Bogu. Ale czasem szczególny znak tej nieśmiertelności pozostaje także w życiu doczesnym ludów i narodów. Ten właśnie znak łączy się z postacią Królowej Jadwigi, którą Kościół krakowski i Kościół polski wspomina liturgicznie dzisiaj.
     Wszystkich obecnych serdecznie pozdrawiam. Przekazuję błogosławieństwo dla obecnych, a także dla wszystkich, których tutaj reprezentujecie: dla waszych środowisk, szkół, dla waszych parafii, diecezji, dla wszystkich rejonów i dzielnic polskich, dla polskiej młodzieży, która w czasie wakacji zwykle liczniej przybywa, dla polskich zakonów i dla polskich kapłanów, dla całej naszej Ojczyzny.
30 sierpnia 1986
Jan Paweł II: