Kamieniołom

oto portret
czerpany z soków drzew
jak z piasku
jezioro bezdenne
dotknięte chorobą

kamieniołom
stojący u stóp morza
uwertura ciszy
budowla początku
powoli upada
wzniecone ryki atakujących
rozbijają okna
w zasłonach pyłu

oto dzień gniewu
przedziwnej pustki
czas zatrzymania
gdzie pośród żywych
przechadza się w skupieniu
rozdwojony mieczami
przeorany niebem
trzaskającym w ogniu
plamą ołowiu
na spojrzeniach gwiazd

cień śmierci

8.07.2005r.