Moja droga do egzorcyzmów

     W swej najnowszej książce znany włoski egzorcysta ojciec Benignus opowiada o istnieniu i działaniu diabła oraz swej własnej drodze od uniwersyteckiej katedry do sprawowania egzorcyzmów. Jak przypomina O. Benignus, Szatan niszczy człowieka przez grzech i przez nadzwyczajne działanie, takie jak opętanie. Posługa egzorcysty to dla Benignusa służba dobrego Samarytanina, który skutecznie, bo z mocą Jezusa, pomaga najbiedniejszym z biednych – ludziom zniewolonym przez diabła.
     Ta książka to świadectwo włoskiego egzorcysty, opisującego swoje doświadczenia z przypadkami dręczenia i opętań demonicznych. Autor wprowadza czytelnika w groźną rzeczywistość wpływów demonicznych. Z punktu widzenia teologa, ale przystępnym językiem wyjaśnia, w jaki sposób, w świetle teologii, opętanie i dręczenie diabelskie jest w ogóle możliwe, a co sprzyja występowaniu tych zjawisk. Opisuje jednak również konkretne przypadki opętań, które sprawiły, że zamiast kontynuować studia filozoficzne, zajął się czynną walkę z szatanem. Ojciec Benignus zdaje rzeczową relację ze spotkań z ludźmi opętanymi lub udręczonymi przez diabła i przedstawia proces uleczenia za pomocą egzorcyzmów. Opisywane historie mogą szokować i budzić lęk. Jednak głównym celem autora nie jest pragnienie szokowania czytelników. Autor chce raczej podkreślić, że ciemna strona duchowych sił to rzeczywistość, a nie średniowieczne legendy. W tym wymiarze książka może stanowić przestrogę dla czytelników, by byli ostrożni, a jeżeli już przez swoje zachowania narażą się na duchowe niebezpieczeństwo – by szukali odpowiedniej pomocy w Kościele. Trzeba jednak pamiętać – i włoski egzorcysta przypomina o tym w swojej książce - że wpływ Złego na człowieka ma granice. Granice te wyznacza Bóg, który powierzył Kościołowi posługę egzorcyzmów. To dzięki nim Kościół uwalnia człowieka od nadzwyczajnego działania Szatana.
     Moja droga do egzorcyzmów to poruszające świadectwo, które nie pozostawia czytelnika obojętnym. To książka ważna i potrzebna – zarówno dla teologów i kapłanów, jak i zwykłych członków Kościoła. Stanowi przestrogę, ale daje też nadzieję.