Kilka słów o... sakramentach świętych - chrzest i bierzmowanie (2)
Sakrament chrztu otwiera bramy królestwa Bożego. Jak najwyraźniej ustanowiony przez Chrystusa (Mt 28, 19) chrzest jest dla wiernego włączeniem w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusowe (Rz 6, 3-4; Knl 2, 12) przez symboliczne zanurzenie w wodzie i powstanie. Jest odrodzeniem w życiu łaski, jak tn Pan Jezus zapowiedział Nikodemowi (J 3, 3-I). przez wyzwolenie z grzechu pierworodnego. Nowo ochrzczony staje się członkiem Kościoła - Ciała Mistycznego.
Od samego początku chrześcijaństwa żaden innowierca nie odrzucał tego sakramentu. Niektórzy nawet woleli powtarzać chrzest (haptyści). Trudności powstawały tylko w związku ze sposobem udzielania chrztu i pojęciem jego skuteczności.
Bierzmowanie
Bierzmowanie (confirmatio) stanowi drugi etap inicjacji chrześcijańskiej. Jest to, jak mówi św. Tomasz (S. Th. III, 9. 72 a. I ad I) sakrament, który uświęca dojrzałość życia chrześcijańskiego — niejako uzupełniając sam chrzest. Wyraz polski „jak wiele wyrazów terminologii chrześcijańskiej” (F. Slawski, „Słownik etymologiczny”, I, s. 33), pochodzi z czeskiego „birem”, który poprzez staro górnoniemiecki spokrewniony jest z wyrazem łacińskim: „firmare”, utwierdzić. „Charakter”, czyli pewien rozdarty znak duchowy, jakiego bierzmowanie udziela, jest utwierdzeniem, czyli źródłem duchowej siły, aby wierni wyznawali swoją wiarą i skutecznie ją wprowadzali w życie praktyczne.
Przytoczone dokumenty podają symbolikę obrzędów bierzmowania i podkreślają, że udzielanie tego sakramentu należy do biskupów. Inna w tym względzie jest praktyka w Kościele wschodnim, gdzie kapłani udzielający chrztu są także szafarzami sakramentu bierzmowania. Również w Kościele łacińskim rozszerzono dyscyplinę w taki sposób, że każdy proboszcz w razie nieosiągalności biskupa na terenie swojej parafii może udzielić sakramentu bierzmowania wierny m znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci (Dekret Św. Kongregacji Obrzędów „Spiritus Sancti munera” z drtia 14.IX.1946). Zasadniczym jednak szafarzem bierzmowania jest biskup, a materią jest namaszczenie krzyżem, czyli mieszanką oleju z oliwek i balsamu, poświęconą przez biskupa w specjalnym obrzędzie odbywającym się w Wielki Czwartek. Te wszystkie elementy odnajdujemy w dokumentach.