O Maryjo, bez grzechu poczęta

     O Maryjo, bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy. Tę modlitwę podpowiedziałaś, Maryjo, w tym właśnie miejscu, świętej Katatrzynie Laboure; to wezwanie, wybite teraz na medaliku, nosi teraz i wymawia tylu wiernych na całym świecie.
     W tym dniu, kiedy Kościół czci pamiątkę nawiedzenia przez Ciebie Elżbiety w czasie, gdy Syn Boży przyjął ciało w Twoim łonie, naszą modlitwą będziemy najpierw chwalić Cię i błogosławić. Błogosławiona jesteś między wszystkimi niewiastami! Błogosławiona, któraś uwierzyła! Wszechmocny uczynił Ci wielkie rzeczy! Cud Macierzyństwa Bożego! A ze względu na nie – cud Twojego Niepokalanego Poczęcia. Cud Twojego „tak”.
     Oddaję Ci nasze siły i gotowość służenia planowi zbawienia dokonanego przez Twego Syna.
     Prosimy Ciebie, żeby za sprawą Ducha Świętego pogłębiała się i utwierdzała wiara w całym ludzie chrześcijańskim, żeby poczucie wspólnoty brało górę nad wszelkimi zarodkami podziału, żeby odżywała nadzieja u tych, którzy się zniechęcają.
     Prosimy szczególnie za tym ludem, z Kościołem, za jego pasterzami, z duszami Bogu poświęconymi, za ojcami i matkami rodzin, za dziećmi, młodzieżą i ludźmi w podeszłym wieku.
     Prosimy za tymi, których dotyka jakieś szczególne strapienie, fizyczne lub duchowe, za doświadczającymi pokusy niewierności, za ulegającymi zwątpieniu w obecnym klimacie niewiary, a także za cierpiącymi prześladowanie z powodu swej wiary.
     Tobie polecamy apostolstwo świeckich, posługę kapłanów, świadectwo zakonników.
     Ciebie prosimy, żeby apel o powołania kapłańskie i zakonne znalazł szeroki oddźwięk na chwałę Bożą i dla zapewniania żywotności Kościoła w tym kraju, jak też w krajach oczekujących wciąż jeszcze pomocy misjonarskiej.
Jan Paweł II
Paryż, 31 maja 1980
Jan Paweł II: