Wieczysta chwało niebiosów

Wstających dźwignij swą ręką,
Niech rzeźwy umysł się zbudzi,
By cześć należną i dzięki
Z zapałem Bogu oddawać.

Promienna wstała jutrzenka
I nowy dzień zapowiada;
Niech nocne znikną ciemności,
A Ty nas oświeć swym blaskiem.

Ten blask niech dusze napełni
I mroki świata rozproszy,
Zachowa serca w czystości
Do kresu życia naszego.

Niech wiara najpierw zapuści
Korzenie w duszy spragnionej,
Niech po niej wzrośnie nadzieja
I wyda owoc miłości.

O Chryste, Królu łagodny,
Niech Tobie z Ojcem i Duchem
Podzięka będzie i chwała
Przez całą wieczność bez końca.

Amen