Piotr Rubik - Most dwojga serc

Wiem nie umiesz być niczyja.
Tęsknota Cię zabija,
Wiem,
A jednak nie rozumiem.
Chcę
Rozpalić tu ognisko.
Chcę
Być Tobą bardzo blisko,
Chcę,
A jednak wciąż nie umiem.

Wybuduję most
Nad najszerszą z rwących rzek,
Abyś mogła przejść
Na mój brzeg.

Wybuduję most
Z rozświetlonych słońcem chmur;
Złączę morza szum
Z ciszą gór.

Ty wiesz,
Pozostać nie chcę niczyj.
Wiesz,
Moja tęsknota krzyczy.
Wiesz,
A jednak mi uciekasz.

Ty chcesz
Niepokój swój pokonać.
Chcesz
Naprawdę się przekonać.
Chcesz,
Za długo jednak czekasz.

Wybuduję most
Nad najszerszą z rwących rzek

Wybudujmy most -
Niech już nie dzieli nas.
Złączmy z nowym dniem
Przeszły czasz.

Wybudujmy most,
Co połączy światy dwa.
Jednym jesteś Ty,
Drugim Ja.

Wybudujmy most,
Zapatrzeni w tęczę tęcz!
Wybudujmy most
Dwojga Serc.

Wybudujmy most,
Co połączy z nocą dzień,
Z lodem ognia żar,
Z blaskiem cień.

Wybuduję most. Bo Kocham Cię!