Mrówka

Patrz! Mrówka weszła na mą nogę.
Takie to małe – tycie, tycie...
Ja mrówkę zaraz zabić mogę,
Cóż dla mnie znaczy mrówki życie?

Ona beztrosko błądzi sobie
W stronę kolana, to znów pięty,
I nie wie, biedna – to co robi
Moją jest łaską! Boże Święty!

Wszak skoro pojąć mnie nie może,
Nie czuje strachu – żywioł mały.
Jam dla niej, jak Ty dla mnie Boże,
Wszechmogący i niezrozumiały.

Nagłe olśnienie myśl mą budzi,
(Rozum nie pojmie wszystkich rzeczy),
Czym ja dla mrówek, Tyś dla ludzi.
Nikt mi już Ciebie nie zaprzeczy.

***

Ty za bluźnierstwo nie bierz tego
Co mówię, Panie, wbity w pychę.
Użyłem porównania złego.
Jam jej nie stworzył, jam proch lichy.

Sosnowiec, czerwiec 1981
Zbigniew Kuciński